Wystrzał rentowności w USA

Choć wygląda to na małe trzęsienie ziemi w świecie obligacji, większych reperkusji na razie nie wywołuje. Od początku tygodnia rentowność 30-letnich obligacji USA wzrosła z 1,65 proc. do 1,85 proc., co jest ruchem samym w sobie znaczącym, dodatkowo o jego sile świadczy przełamanie lokalnych szczytów z czerwca, listopada i grudnia ub.r. na poziomie 1,75 proc. Kilkukrotnie w komentarzach zwracałem uwagę na rosnące prawdopodobieństwo takiego scenariusza i jego możliwe konsekwencje, ale póki co, tych ostatnich brakuje. Indeksy giełdowe rosną, a rentowności na innych rynkach reagują nieznacznie. Wygląda to trochę tak, jakby inwestorzy oczekiwali, że lada chwila Fed zwiększy skup obligacji i zbije rentowności na niższe poziomy, co oczywiście umożliwiłoby dalsze – beztroskie – zakupy akcji bez zastanawiania się nad ryzykiem przegrzania rynków stymulacją monetarną i fiskalną.

Reklama

O ile wzrost indeksów giełdowych i spadek notowań obligacji można tłumaczyć przepływem kapitału z rodzącego straty rynku długu na sprawiający wrażenie nie do zatrzymania wzrost cen akcji, o tyle fakt, że w tym samym czasie rentowności obligacji korporacyjnych nie rosną, daje do myślenia znacznie więcej. Indeks rentowności papierów high yield nie chce opuścić dołka na poziomie 4,4 proc. (przed pandemią było to 5 proc.), przez co cały obraz – spadek dolara, wzrost notowań surowców, w tym także „miękkich” - wygląda trochę na ucieczkę od amerykańskich obligacji na rzecz innych, w zasadzie jakichkolwiek aktywów, bo coraz trudniej znaleźć takie, które nie drożeją. Na razie rentowność 30-letnich obligacji dotarła do wartości z połowy marca ub.r. – szczytu rynkowej paniki, która kazała inwestorom wyrzucać kupowane wcześniej po każdej cenie obligacje (10 marca rentowność spadła do 0,85 proc.), natomiast długoterminowy trend nie uległ zmianie – od 40 lat rentowności spadają. Inwestorzy pytani o zdanie przez dziennikarzy Bloomberga oczekują dalszego wzrostu rentowności. Dziesięcioletnie papiery miałyby dawać 1,3 proc. (obecnie 1,09 proc.), a nawet 2 proc. Ale i to, nie oznaczałoby zmiany długoterminowego trendu. Choć coraz częściej mówi się o możliwym powrocie inflacji (na wzór tej z lat 70-tych), okładkowy artykuł poświęcił tej hipotezie The Economist, to zmiany pozostają wciąż w sferze spekulacji i akademickich rozważań.

Zapisz się na Newsletter

Bądźmy w kontakcie! Prosto na Twojego maila będziemy wysyłać skrót najważniejszych informacji ze świata finansów, powiadomienia o nowościach rynkowych, najnowsze oceny i raporty oraz codzienne notowania wybranych przez Ciebie funduszy inwestycyjnych.

Zapisz się

U nas rentowności niemal nie zmieniły się. 5-punktowy wzrost rentowności 10-latek dałby się powiązać z każdym innym wydarzeniem rynkowym, pod koniec tygodnia nawet i ta skromna reakcja została skorygowana. Nieco wyraźniej podskoczyła rentowność niemieckich bundów, ale i w ich przypadku minus 53 punkty, to wartość najwyższa zaledwie od miesiąca.

Na Catalyst jest po prostu drogo, a rentowności obligacji tych samych emitentów są niższe niż przed rokiem, niekiedy znacznie mocniej niż wynikałoby to ze spadku WIBOR w międzyczasie. Także i u nas rentowność jest chętnie kupowana, a „winny” jest nadmiar pieniądza na rynku i zerowe stawki lokat. Trudno liczyć na szczęśliwe zakończenie hossy na koszt banków centralnych, ale jeszcze trudniej wskazać powody i czas jej zakończenia. Niemniej, stworzony przez Obligacje.pl Indeks Default Rate wspiął się na rekordowy poziom i kupujący akcje czy obligacje nie powinni zapominać – skup obligacji nie zastąpi realnej gospodarki.

Emil Szweda, Obligacje.pl