Prosto w Fundusz #97: PZU Dłużny Korporacyjny

W grze są obligacje przede wszystkim polskich firm uzupełnione papierami skarbowymi; jeśli jest okazja, to do portfela wchodzą też papiery z innych rynków. I trochę już ich weszło. A kiedy zarządzający widzą taką okazję? Na dodatek jest też mały dopalacz, czyli lewar.

Porozmawiamy o tym:

➡️ dlaczego warto inwestować w obligacje korporacyjne,

➡️ jak fundusz generuje dodatkowe zyski, czyli alfę,

➡️ na czym polega aktywne zarządzanie ryzykiem stopy procentowej,

➡️ jak działa rotacja sektorowa,

➡️ jak atrakcyjność poszczególnych rynków wpływa na rotację geograficzną,

➡️ dlaczego zarządzający woli obligacje niebankowych firm finansowych od obligacji banków i deweloperów średnich od wielkich

➡️ i o kilku innych tematach.

To nie jest rozmowa sponsorowana. Można pytać o wszystko, co wiąże się z tym funduszem i z rynkiem, na którym działa.

💥Na żywo 💥Na żywo 💥Na żywo 💥Na żywo 💥Na żywo 💥Na żywo

Reklama

Wyniki Funduszu i Kontekst Rynkowy:

Fundusz PZU Dłużny Korporacyjny, który wystartował z początkiem 2025 roku, osiągnął wynik 7,5% od początku roku.

W tym samym okresie średnia funduszy papierów dłużnych korporacyjnych w grupie wyniosła 4,78%.

Fundusz charakteryzuje się niską zmiennością, choć jest ona obecna. Historyczny wskaźnik zmienności wynosi 2 na 7 punktów.

Zarządzający rozpoczął rok od inwestycji w bezpieczne instrumenty, by wykorzystać przecenę na obligacjach korporacyjnych (zwłaszcza zagranicznych w kwietniu/maju) do dodania bardziej ryzykownych emitentów.

W kolejnych miesiącach nastąpił wzrost cen obligacji.

Zarządzający stosuje dźwignię finansową na polskich obligacjach skarbowych.

Podwyższona duracja portfela.

Obligacje Korporacyjne jako klasa aktywów

Wyższe stopy zwrotu niż obligacje skarbowe: "obligacje korporacyjne są emitowane zazwyczaj ze spreadem do obligacji skarbowych To powoduje, że te średnioroczne stopy zwrotu są na wyższym poziomie niż w przypadku obligacji skarbowych".

Niższe stopy zwrotu niż akcje, ale i niższe ryzyko: w długim okresie (od 1999 r. na rynku amerykańskim) obligacje korporacyjne oferowały stopy zwrotu niższe niż akcje (akcje > 8%), ale miały znacznie mniejszą zmienność.

Obligacje high yield (ryzykowne), określane kiedyś jako "śmieciowe", historycznie dawały więcej zarobić. Fundusz uwzględnia je w portfelu, a zarządzający podkreśla, że "nie taki diabeł straszny".

Fundusz koncentruje się jednak na obligacjach z ratingiem inwestycyjnym (od A+ do BBB-), gdzie poziom niewypłacalności jest niski, nawet w okresach recesji (nie przekracza 1% w latach 2008/2009 i 2002).

Obligacje z ratingiem spekulacyjnym dodawane są w okresach oczekiwanej poprawy koniunktury gospodarczej lub bardzo atrakcyjnych wycen. Obecnie stanowią około 35% aktywów netto funduszu, w większości są to emitenci z ratingiem podwójne B (bezpieczniejsza część ratingu spekulacyjnego).

Strategia Zarządzania Funduszem (generowanie alfy)

Fundusz aktywnie zarządza portfelem, łącząc podejścia top-down (od góry do dołu – makroekonomiczne) i bottom-up (od dołu do góry – analiza spółek).

Podejście top-down

Aktywne zarządzanie ryzykiem stopy procentowej: zmienny udział obligacji stałokuponowych i zmiennokuponowych.

Możliwość stosowania instrumentów pochodnych do ograniczania ryzyka.

Obecnie duracja portfela wynosi cztery lata (maksymalnie pięć), co zwiększa wrażliwość na spadki stóp procentowych. Decyzja o zwiększeniu duracji wynika z oczekiwań spadku inflacji i stóp procentowych.

Zmiana poziomu ryzyka kredytowego w zależności od cyklu koniunkturalnego: przeważanie bardziej ryzykownych emitentów w okresach ożywienia.

Przeważanie emitentów z ratingiem inwestycyjnym w okresach spowolnienia/recesji.

Rotacja sektorowa (np. wykorzystanie przeceny obligacji spółek paliwowych podczas pandemii covid).

Dostosowanie alokacji geograficznej: wykorzystywanie okazji rynkowych, np. przeceny obligacji korporacyjnych na rynkach zagranicznych w kwietniu 2025, podczas gdy obligacje polskie były stabilne.

Podejście bottom-up:

Analiza kredytowa emitentów: dokładna analiza finansowa spółek.

Selekcja instrumentów: wybór obligacji o najwyższej atrakcyjnej relacji zysku do ryzyka.

Wykorzystywanie czynników technicznych: przepływy do funduszy, podaż.

Przykłady selekcji w podejściu bottom-up

Sektor deweloperski: preferowanie obligacji średniej wielkości deweloperów (Tier 2) nad dużymi (Tier 1). "Deweloperzy średniej wielkości mają wyższy poziom spreadów. Natomiast jeśli chodzi o analizę kredytową poszczególnych emitentów, to deweloperzy średniej wielkości mają lepsze wskaźniki finansowe".

Niższy wskaźnik długu netto do EBITDA (0,54 dla Tier 2 vs. >1,50 dla Tier 1) i długu netto do kapitałów własnych (nieco powyżej 0 dla Tier 2 vs. >0,5 dla Tier 1) dla Tier 2.

Sektor finansowy (niebankowe spółki finansowe): wybór obligacji z relatywnie wysokim spreadem, ale z gwarancjami spółek matek o wysokim ratingu.

Przykłady: Volkswagen Financial Services Polska (gwarancja Volkswagen Finance Services AG z ratingiem BBB+) i Toyota Leasing Polska (gwarancja Toyoty z ratingiem A+). 

Sektor bankowy: przeważona pozycja w obligacji AT1 mBanku. "Sektor bankowy jest moim zdaniem atrakcyjny, ponieważ wskaźniki kapitałowe uległy znacznej poprawie. W tej chwili są na wysokim poziomie, dodatkowo banki są nadpłynne". Obligacja denominowana w złotym, stałokuponowa, z terminem wykupu po 5 latach. Spread kredytowy 600 punktów bazowych przy emisji (listopad 2024), obecnie 567 pb., co jest znacznie wyżej niż podobne obligacje na rynku europejskim (ok. 300 pb.) oraz w porównaniu do banków matek (Commerzbank). Poprawa wyników i ratingów mBanku, mimo utrzymania wysokich spreadów.

Zarządzający unika obligacji dużych spółek przemysłowych i usługowych o niskiej premii za ryzyko (np. Żabka, Allegro), ponieważ "banki, które nie są w stanie zwiększać akcji kredytowej, zaczęły kupować również obligacje tych dużych emitentów i dlatego te spready stały się mniej atrakcyjne".

Unikanie spółek z negatywnym wpływem przemian technologicznych, np. generujących większość przychodów z call center, wrażliwych na rozwój sztucznej inteligencji.

Główne założenia strategii i skład portfela (stan na koniec lipca)

• Emitenci: minimum 60% polskich emitentów, możliwość dodawania zagranicznych.
• Duracja: zmodyfikowana duracja od 0 do 5 lat.
• Ryzyko kredytowe: niskie ryzyko (SRI 2 na 7).
• Płynność: obligacje korporacyjne minimum 70% portfela, z naciskiem na płynne instrumenty.
• Poduszka płynnościowa: polskie obligacje skarbowe.
• Jakość kredytowa: koncentracja na ratingu inwestycyjnym (A+ do BBB-), z możliwością wykorzystania potencjału bardziej ryzykownych emitentów (rating spekulacyjny do 35% aktywów netto).
• Dźwignia finansowa: wskaźnik dźwigni na koniec lipca wyniósł 1,70.
• Alokacja (obligacje stanowią 170% aktywów): obligacje korporacyjne stanowią ponad 80% aktywów netto.
• 40% obligacji korporacyjnych denominowanych w EUR lub USD (w dużej mierze polscy emitenci).
• 30% obligacji korporacyjnych denominowanych w PLN.
• Obligacje skarbowe polskie: 83,4% (w tym zmiennokuponowe i stałokuponowe, wykorzystano dźwignię finansową).
• Obligacje skarbowe zagraniczne (hard currency): 5% (np. krótkoterminowe obligacje Rumunii denominowane w USD).

Zarządzanie funduszem w przyszłości / scenariusze ryzyka

• Wzrost stóp procentowych: aktywne zarządzanie ryzykiem stopy procentowej. Zwiększenie udziału obligacji zmiennokuponowych, zmniejszenie stałokuponowych. Możliwość zastosowania instrumentów pochodnych (np. jak w 2021-2022 w funduszu globalnych obligacji korporacyjnych, co pozwoliło ograniczyć straty).

• Wzrost aktywów funduszu: Obecnie aktywa wynoszą ok. 231 mln PLN. W przypadku znacznego wzrostu aktywów (np. do 2 mld PLN), fundusz będzie w większym stopniu korzystał z rynków zagranicznych, inwestując w obligacje denominowane w EUR lub USD, zarówno polskich, jak i zagranicznych emitentów.

• Symulacja kryzysu (październik 2007, spadki o 50% na rynkach akcyjnych): największe straty dotknęłyby obligacje high yield.

• Obligacje z ratingiem inwestycyjnym zachowałyby się lepiej, choć ich ceny również mogłyby spaść.

• Spadki byłyby niwelowane przez obligacje skarbowe stałokuponowe, których ceny rosły w 2007-2008 z powodu spadających rentowności.
• Reasumując: "byłaby strata kilku przynajmniej kilkuprocentowa, ale te poszczególne komponenty funduszu by się między sobą niwelowały, więc nie byłaby to taka strata jak w przypadku funduszu obligacji korporacyjnych highyieldowych".

Podsumowanie i perspektywy

Fundusz PZU Dłużny Korporacyjny wykazuje się aktywnym i elastycznym zarządzaniem, co pozwoliło mu na osiągnięcie wyróżniających się wyników od początku roku. Strategia łączenia podejść top-down i bottom-up w połączeniu z selektywnym podejściem do ryzyka kredytowego i wykorzystaniem dźwigni finansowej, stanowi fundament jego sukcesu. Fundusz jest przygotowany na różne scenariusze rynkowe poprzez aktywne zarządzanie duracją i alokacją.

PZU Dłużny Korporacyjny. Prosto w Fundusz

środa 3.09.2025, godzina 12.00

Zapraszamy!!

Zapisz się na Newsletter

Bądźmy w kontakcie! Prosto na Twojego maila będziemy wysyłać skrót najważniejszych informacji ze świata finansów, powiadomienia o nowościach rynkowych, najnowsze oceny i raporty oraz codzienne notowania wybranych przez Ciebie funduszy inwestycyjnych.

Zapisz się

👌 Więcej o funduszu inwestycyjnym PZU Dłużny Korporacyjny ➡️ https://www.kupfundusz.pl/fundusze-inwestycyjne/PZU96/pzu-dluzny-korporacyjny

👌 Więcej informacji o ofercie funduszy TFI PZU ➡️ https://www.kupfundusz.pl/towarzystwa-funduszy-inwestycyjnych/TFIPZU/tfi-pzu

KupFundusz.pl to nowoczesna, w pełni internetowa platforma do samodzielnego inwestowania w fundusze, wyposażona w unikatowe narzędzia do ich analizy, porównania i testowania. 📈 Oferujemy dostęp do ponad 400 funduszy inwestycyjnych krajowych i zagranicznych z 22 TFI. Nie pobieramy opłat dystrybucyjnych!

👌Aby rozpocząć inwestowanie w fundusze, wystarczy się zarejestrować ➡️ https://www.kupfundusz.pl/rejestracja