Skarbiec TFI: Zawiódł ulubieniec inwestorów
Akcje: Małe i średnie spółki (sprawdź wyniki funduszy akcji polskich małych i średnich spółek) nadrabiały w zeszłym tygodniu zaległości w stosunku do „blue chipów”. Po części stało się to za sprawą samych dużych spółek (sprawdź wyniki funduszy akcji polskich uniwersalnych), a zwłaszcza tych związanych z wydobyciem i przetwarzaniem kopalin. Indeks WIG zyskał 0,7%, indeks największych spółek spadł zaś o 0,2%. mWIG40 wzrósł natomiast o 1,5% zaś sWIG80 aż o 4,5%.
Niewątpliwie wydarzeniem tygodnia było załamanie kursu Alior Banku. Niedawny ulubieniec inwestorów poinformował o zmianie zasad księgowania przychodów z bankassurance, co przełoży się na spadek zysków w III kwartale tego roku oraz zmniejszenie funduszy własnych. Oznacza to, że nie tylko gwałtownemu pogorszeniu uległy wskaźniki, to jeszcze prawdopodobna staje się nowa, rozwadaniająca emisja, mająca na celu odbudowę kapitału.
Spadek kursu walorów Aliora o 22% spowodował, że indeks WIG-Banki stracił 0,4% i to mimo bardzo przyzwoitego zachowania się akcji większości pozostałych banków, z wyjątkiem BZ WBK, który także tracił. Jeszcze bardziej spadł indeks WIG-Paliwa, podążając za ceną ropy naftowej. Do spadków dołożyła się także spółka Serenius Energy, dawny KOV, tracąca 9,2%. Pozostałe indeksy branżowe zyskiwały, a prym wiodły spółki deweloperskie i budowalne. Oba indeksy zwyżkowały odpowiednio o 5,4% i 6,7%. Najwięcej z tej grupy zyskiwały GTC, Echo i Mostostal Warszawa. Zawarcie porozumienia w Stanach Zjednoczonych i odsunięcie w czasie trudnych decyzji wsparło światowe rynki akcji. Pamiętajmy jednak, że dobre wiadomości zostały już częściowo zdyskontowane w zeszłym tygodniu. Północnoamerykańskie rynki zwyżkowały, najwięcej zyskał indeks rynku Nasdaq: 3,2%. S&P500 wzrósł o 2,4%. Nieco mniej wzrosły główne rynki Europy. Tylko londyńskie FTSE100 odnotował wzrost powyżej 2%. Zmiany DAX i CAC oscylowały wokół 1,6% na koniec tygodnia. Rynki azjatyckie zachowały się w sposób mieszany. Uwagę zwraca spory spadek indeksu SCI300, grupującego spółki z giełd w Szanghaju i Kantonie. Inne rynki azjatyckie rosły, giełda koreańska i parkiet w Hongkongu zyskiwały, choć nie były to wzrosty imponujące. Nikkei także zanotował wzrost, od początku roku jest już wyżej o 41%.
W naszym regionie w zeszłym tygodniu najlepiej sprawowała się giełda w Moskwie (sprawdź wyniki funduszy akcji rosyjskich), indeks RTS wzrósł o 1,3% i to mimo niekorzystnych tendencji na rynku ropy naftowej. Giełda w Istambule (sprawdź wyniki funduszy akcji tureckich)działała tylko w poniedziałek zyskując 0,8%.
Obligacje: Porozumienie, kończące chwilowo zamieszanie wokół amerykańskiego budżetu, zostało przyjęte z ulgą ale nie była to ulga pełna. W ocenie uczestników rynku obligacji brak trwałego porozumienia Demokratów i Republikanów oznacza spadek prawdopodobieństwa końca QE. W rezultacie amerykańskie dziesięciolatki (sprawdź wyniki funduszy dłużnych USA uniwersalne) odnotowały wzrosty cen i ich rentowność znalazła się na poziomie najniższym od trzech miesięcy, schodząc na koniec tygodnia do 2,58%. Znacznie bardziej powściągliwie zareagowali inwestorzy na rynkach w Europie. Niemieckie bundy o terminie wykupu 10 lat pozostały na praktycznie nie zmienionym poziomie 1,83%.
Większe szanse na kontynuację QE najbardziej pomogły jednak rynkom obligacji o wyższym poziomie ryzyka. Wśród z nich znalazły się także kraje peryferyjne strefy euro. Największym beneficjentem ocieplenia była Grecja, najbardziej sceptycznie rynek zapatrywał się na obligacje Portugalii, które w ogóle nie zdrożały. Także polskie papiery skarbowe drożały. Ceny papierów znalazły się w pobliżu dwumiesięcznych maksimów, przy czym bardziej drożały papiery o dłuższym terminie do wykupu. Wsparcie przyszło także ze strony dobrych danych o deficycie budżetowym, który jest znacznie niższy niż limit z pierwotnej ustawy budżetowej.
Surowce: Na rynku metali szlachetnych w końcu zapanowało ożywienie. Zamieszanie wokół amerykańskiego budżetu podniosło zdaniem inwestorów szanse na kontynuację luzowania ilościowego. Ponieważ złoto ulegało od początku roku systematycznej przecenie, tracąc 25%, gracze uznali, iż może się ono stać beneficjentem trwającego napływu pieniędzy. Bez wątpienia pomocny był także słaby dolar. Żółty kruszec zyskał 3,5%, srebro 2,7% zaś platyna aż 5%. Jednocześnie jednak spadały zasoby złota będące w posiadaniu ETF, schodząc do poziomu nie notowanego od połowy 2010 roku.
Słaby dolar i niezłe dane z Chin (sprawdź wyniki funduszy zagranicznych akcji chińskich)wsparły natomiast metale, których rynki nie borykają się z nadwyżką wydobycia. Cena palladu skoczyła do góry o 4%, solidnie zwyżkowały ołów i nikiel. Zwłaszcza w przypadku tego ostatniego wpierającym czynnikiem jest ograniczona podaż. Miedź zyskała 0,6% za sprawą popytu z Chin. Dane wskazują na bardzo niski poziom zapasów w tamtejszych magazynach i rynek oczekuje wzmożonych zakupów w celu uzupełnienia stanów.
Wobec postępującej stabilizacji w rejonie Zatoki Perskiej (rozmowy o irańskim programie nuklearnym) spadła cena ropy naftowej. Na rynku amerykańskim cena zbliżyła się do 100 USD/bbl. Krzywa kontraktów terminowych na ten surowiec wskazuje, że inwestorzy nie widzą specjalnych perspektyw przed tym węglowodorem.
Otoczenie makroekonomiczne: Na kilkanaście godzin przed umownym terminem końca funduszy, Republikanie i Demokraci zawarli porozumienie, umożliwiające płynne funkcjonowanie rządu a przede wszystkim dające czas na zawarcie kompromisu w szerszym zakresie. Do początku lutego zostało zawieszone obowiązywanie limitu długu publicznego. Odwieszono z kolei funkcjonowanie rządu federalnego, choć będzie to raczej proces, gdyż samo ponowne uruchomienie systemów informatycznych może potrwać kilka dni. Jak się szacuje, przerwa w pracy wielu agend rządu przyczyni się do zmniejszenia amerykańskiego PKB o ok. 0,6% czyli 24 mld USD. Jak się okazuje, groźba „government shutdown” jest coraz słabszym straszakiem, sama instytucja zaś może przysporzyć sporych realnych problemów.
W minionym tygodniu poznaliśmy wiele danych z polskiej gospodarki. W poniedziałek była to informacja o podaży pieniądza. Agregat M3 wzrósł o 6,1% r/r, nieco mniej niż oczekiwano. Warto zwrócić uwagę na fakt, że znacznie lepiej wypadła we wrześniu dynamika kredytu dla gospodarstw domowych, w porównaniu z kredytem dla firm. Wskazuje to na fakt, iż przedsiębiorstwa jeszcze nie do końca odczuwają poprawę koniunktury, popyt konsumpcyjny wygląda zaś coraz lepiej.
Niższa od oczekiwań była inflacja cen konsumentów. Roczny wskaźnik CPI wzrósł o 1%. Wzrost ukształtował się poniżej konsensu analityków po części z uwagi na mocny spadek opłat za przedszkola. Na minusie jest natomiast inflacja producentów. Roczna dynamika wyniosła zgodnie z przewidywaniami -1,4%. Także produkcja sprzedana przemysłu nie wskazuje na silne ożywienie. W stosunku do września 2012 wzrosła ona o 6,2%, oczekiwano zaś 7,1%. Większą poprawę mogliśmy obserwować w przypadku produkcji budowlano montażowej, która spadła r/r o 4,8% wobec spadku 0 11,1% w sierpniu.
Pozytywnie zaskoczyła sytuacja na rynku pracy. Przeciętne wynagrodzenie w przedsiębiorstwach zatrudniających powyżej 9 osób wzrosło o 3,2% wobec +2% miesiąc wcześniej. Ponieważ zatrudnienie spadło zaledwie o 0,3%, mieliśmy do czynienia ze wzrostem zarówno realnego jak i nominalnego funduszu płac.
W tym tygodniu ogłoszona zostanie sprzedaż detaliczna za wrzesień i stopa bezrobocia rejestrowanego. Oczekiwana jest dalsza poprawa tego pierwszego. Konsens analityków to wzrost sprzedaży o 4,6% wobec 3,4% w sierpniu. Bezrobocie powinno pozostać na dotychczasowym poziomie, tj. 13%.
Grzegorz Zatryb, główny strateg, Skarbiec Holding
/ak
Niewątpliwie wydarzeniem tygodnia było załamanie kursu Alior Banku. Niedawny ulubieniec inwestorów poinformował o zmianie zasad księgowania przychodów z bankassurance, co przełoży się na spadek zysków w III kwartale tego roku oraz zmniejszenie funduszy własnych. Oznacza to, że nie tylko gwałtownemu pogorszeniu uległy wskaźniki, to jeszcze prawdopodobna staje się nowa, rozwadaniająca emisja, mająca na celu odbudowę kapitału.
Spadek kursu walorów Aliora o 22% spowodował, że indeks WIG-Banki stracił 0,4% i to mimo bardzo przyzwoitego zachowania się akcji większości pozostałych banków, z wyjątkiem BZ WBK, który także tracił. Jeszcze bardziej spadł indeks WIG-Paliwa, podążając za ceną ropy naftowej. Do spadków dołożyła się także spółka Serenius Energy, dawny KOV, tracąca 9,2%. Pozostałe indeksy branżowe zyskiwały, a prym wiodły spółki deweloperskie i budowalne. Oba indeksy zwyżkowały odpowiednio o 5,4% i 6,7%. Najwięcej z tej grupy zyskiwały GTC, Echo i Mostostal Warszawa. Zawarcie porozumienia w Stanach Zjednoczonych i odsunięcie w czasie trudnych decyzji wsparło światowe rynki akcji. Pamiętajmy jednak, że dobre wiadomości zostały już częściowo zdyskontowane w zeszłym tygodniu. Północnoamerykańskie rynki zwyżkowały, najwięcej zyskał indeks rynku Nasdaq: 3,2%. S&P500 wzrósł o 2,4%. Nieco mniej wzrosły główne rynki Europy. Tylko londyńskie FTSE100 odnotował wzrost powyżej 2%. Zmiany DAX i CAC oscylowały wokół 1,6% na koniec tygodnia. Rynki azjatyckie zachowały się w sposób mieszany. Uwagę zwraca spory spadek indeksu SCI300, grupującego spółki z giełd w Szanghaju i Kantonie. Inne rynki azjatyckie rosły, giełda koreańska i parkiet w Hongkongu zyskiwały, choć nie były to wzrosty imponujące. Nikkei także zanotował wzrost, od początku roku jest już wyżej o 41%.
W naszym regionie w zeszłym tygodniu najlepiej sprawowała się giełda w Moskwie (sprawdź wyniki funduszy akcji rosyjskich), indeks RTS wzrósł o 1,3% i to mimo niekorzystnych tendencji na rynku ropy naftowej. Giełda w Istambule (sprawdź wyniki funduszy akcji tureckich)działała tylko w poniedziałek zyskując 0,8%.
Obligacje: Porozumienie, kończące chwilowo zamieszanie wokół amerykańskiego budżetu, zostało przyjęte z ulgą ale nie była to ulga pełna. W ocenie uczestników rynku obligacji brak trwałego porozumienia Demokratów i Republikanów oznacza spadek prawdopodobieństwa końca QE. W rezultacie amerykańskie dziesięciolatki (sprawdź wyniki funduszy dłużnych USA uniwersalne) odnotowały wzrosty cen i ich rentowność znalazła się na poziomie najniższym od trzech miesięcy, schodząc na koniec tygodnia do 2,58%. Znacznie bardziej powściągliwie zareagowali inwestorzy na rynkach w Europie. Niemieckie bundy o terminie wykupu 10 lat pozostały na praktycznie nie zmienionym poziomie 1,83%.
Większe szanse na kontynuację QE najbardziej pomogły jednak rynkom obligacji o wyższym poziomie ryzyka. Wśród z nich znalazły się także kraje peryferyjne strefy euro. Największym beneficjentem ocieplenia była Grecja, najbardziej sceptycznie rynek zapatrywał się na obligacje Portugalii, które w ogóle nie zdrożały. Także polskie papiery skarbowe drożały. Ceny papierów znalazły się w pobliżu dwumiesięcznych maksimów, przy czym bardziej drożały papiery o dłuższym terminie do wykupu. Wsparcie przyszło także ze strony dobrych danych o deficycie budżetowym, który jest znacznie niższy niż limit z pierwotnej ustawy budżetowej.
Surowce: Na rynku metali szlachetnych w końcu zapanowało ożywienie. Zamieszanie wokół amerykańskiego budżetu podniosło zdaniem inwestorów szanse na kontynuację luzowania ilościowego. Ponieważ złoto ulegało od początku roku systematycznej przecenie, tracąc 25%, gracze uznali, iż może się ono stać beneficjentem trwającego napływu pieniędzy. Bez wątpienia pomocny był także słaby dolar. Żółty kruszec zyskał 3,5%, srebro 2,7% zaś platyna aż 5%. Jednocześnie jednak spadały zasoby złota będące w posiadaniu ETF, schodząc do poziomu nie notowanego od połowy 2010 roku.
Słaby dolar i niezłe dane z Chin (sprawdź wyniki funduszy zagranicznych akcji chińskich)wsparły natomiast metale, których rynki nie borykają się z nadwyżką wydobycia. Cena palladu skoczyła do góry o 4%, solidnie zwyżkowały ołów i nikiel. Zwłaszcza w przypadku tego ostatniego wpierającym czynnikiem jest ograniczona podaż. Miedź zyskała 0,6% za sprawą popytu z Chin. Dane wskazują na bardzo niski poziom zapasów w tamtejszych magazynach i rynek oczekuje wzmożonych zakupów w celu uzupełnienia stanów.
Wobec postępującej stabilizacji w rejonie Zatoki Perskiej (rozmowy o irańskim programie nuklearnym) spadła cena ropy naftowej. Na rynku amerykańskim cena zbliżyła się do 100 USD/bbl. Krzywa kontraktów terminowych na ten surowiec wskazuje, że inwestorzy nie widzą specjalnych perspektyw przed tym węglowodorem.
Otoczenie makroekonomiczne: Na kilkanaście godzin przed umownym terminem końca funduszy, Republikanie i Demokraci zawarli porozumienie, umożliwiające płynne funkcjonowanie rządu a przede wszystkim dające czas na zawarcie kompromisu w szerszym zakresie. Do początku lutego zostało zawieszone obowiązywanie limitu długu publicznego. Odwieszono z kolei funkcjonowanie rządu federalnego, choć będzie to raczej proces, gdyż samo ponowne uruchomienie systemów informatycznych może potrwać kilka dni. Jak się szacuje, przerwa w pracy wielu agend rządu przyczyni się do zmniejszenia amerykańskiego PKB o ok. 0,6% czyli 24 mld USD. Jak się okazuje, groźba „government shutdown” jest coraz słabszym straszakiem, sama instytucja zaś może przysporzyć sporych realnych problemów.
W minionym tygodniu poznaliśmy wiele danych z polskiej gospodarki. W poniedziałek była to informacja o podaży pieniądza. Agregat M3 wzrósł o 6,1% r/r, nieco mniej niż oczekiwano. Warto zwrócić uwagę na fakt, że znacznie lepiej wypadła we wrześniu dynamika kredytu dla gospodarstw domowych, w porównaniu z kredytem dla firm. Wskazuje to na fakt, iż przedsiębiorstwa jeszcze nie do końca odczuwają poprawę koniunktury, popyt konsumpcyjny wygląda zaś coraz lepiej.
Niższa od oczekiwań była inflacja cen konsumentów. Roczny wskaźnik CPI wzrósł o 1%. Wzrost ukształtował się poniżej konsensu analityków po części z uwagi na mocny spadek opłat za przedszkola. Na minusie jest natomiast inflacja producentów. Roczna dynamika wyniosła zgodnie z przewidywaniami -1,4%. Także produkcja sprzedana przemysłu nie wskazuje na silne ożywienie. W stosunku do września 2012 wzrosła ona o 6,2%, oczekiwano zaś 7,1%. Większą poprawę mogliśmy obserwować w przypadku produkcji budowlano montażowej, która spadła r/r o 4,8% wobec spadku 0 11,1% w sierpniu.
Pozytywnie zaskoczyła sytuacja na rynku pracy. Przeciętne wynagrodzenie w przedsiębiorstwach zatrudniających powyżej 9 osób wzrosło o 3,2% wobec +2% miesiąc wcześniej. Ponieważ zatrudnienie spadło zaledwie o 0,3%, mieliśmy do czynienia ze wzrostem zarówno realnego jak i nominalnego funduszu płac.
W tym tygodniu ogłoszona zostanie sprzedaż detaliczna za wrzesień i stopa bezrobocia rejestrowanego. Oczekiwana jest dalsza poprawa tego pierwszego. Konsens analityków to wzrost sprzedaży o 4,6% wobec 3,4% w sierpniu. Bezrobocie powinno pozostać na dotychczasowym poziomie, tj. 13%.
Grzegorz Zatryb, główny strateg, Skarbiec Holding
/ak
Zapisz się na Newsletter
Bądźmy w kontakcie! Prosto na Twojego maila będziemy wysyłać skrót najważniejszych informacji ze świata finansów, powiadomienia o nowościach rynkowych, najnowsze oceny i raporty oraz codzienne notowania wybranych przez Ciebie funduszy inwestycyjnych.
Rynek funduszy
Komentarze i prognozy
23.10.2013
Komentarze mogą dodawać tylko zalogowani użytkownicy.
Przejdź do logowania