3 czynniki decydujące o sukcesie w Milionie w portfelu

Chociaż konsekwencją tego są relatywnie duże uproszczenia w jego założeniach, to obserwując przebieg inwestycji uczestników każdy z widzów może się wiele nauczyć. Eksperci biorący udział w programie muszą rozstrzygać rzeczywiste problemy dotyczące strategii rynkowych, a przy tym są skrępowani formułą, która umożliwia zmiany zaledwie raz na 2 miesiące. Co ważne, zarządzający nie traktują popularnego „Miliona” jako przyjacielskiej rozgrywki. Rywalizacja jest ostra, a przetasowania w czołówce są częste. Widzowie mają komfort obserwacji tych wydarzeń z dystansu, dzięki czemu są w stanie ocenić strategie inwestycyjne oraz uczyć się od najlepszych. Równie ważne jest to, że decyzje uczestników nie są wolne od błędów i z ich pomyłek również można wyciągnąć wiele wartościowych wniosków.
 
Wybraliśmy 3 najważniejsze czynniki, które według nas w największym stopniu decydują o pozycji uczestników w tabeli.
 
Selekcja, selekcja i jeszcze raz – selekcja
Nawet przy trzymaniu się książkowych reguł dotyczących konstrukcji portfela, wykorzystywaniu różnych analiz czy śledzenia rynków na bieżąco, nie można odnieść sukcesu inwestycyjnego bez dobrego wyboru instrumentów finansowych. Jeżeli prześledzimy wyniki inwestycyjne liderów programu, to wyraźnie rzuca się w oczy ich umiejętność do ponadprzeciętnego typowania walorów. Bardzo dobrym przykładem jest tu portfel Sebastiana Buczka, lidera rankingu za ostatnie 12 miesięcy. W ciągu roku przez jego portfel przewinęło się 10 spółek, z czego stratę przyniosła tylko jedna (Agora). Pozostałe 9 typów pozwoliło osiągnąć duże, często dwucyfrowe zyski. Podobnym wyczuciem odznacza się Marek Świętoń, przez którego portfel przewinęło się już kilkadziesiąt walorów, a stopy zwrotu z niektórych z nich przekraczały +50%. Z kolei lider programu (licząc od momentu rozpoczęcia) Andrzej Kaczorowski na przestrzeni ostatnich 12 miesięcy dobrze wykorzystywał koniunkturę rynkową poprzez kontrakty terminowe. Nie tylko dobrze obstawiał kierunek, ale dobrze radził sobie z typowaniem rynków, na których zachodziły największe zmiany. Przykładowo poprzez granie przeciwko indeksom w Hiszpanii czy Włoszech, zbudował dużą nadwyżkę nad resztą stawki. Zwolennicy funduszy inwestycyjnych powinni prześledzić portfele Aleksandra Jawienia, który systematycznie akumuluje zyski i zbliża się do magicznej bariery +25%. Osób, które błędnie obstawiły rynki, stawiając np. na złoto lub kraje emerging markets, nie uświadczymy w czołówce zestawień.

Selekcja decyduje o sukcesie w tym programie, ale to dla widzów dobra wiadomość. Jeśli tylko mamy do uczestnika zaufanie, możemy się nawet pokusić o replikację jego poczynań. Naszą uwagę w pierwszej kolejności powinni zwracać ci, którzy udowodnili, że selekcja jest ich mocną stroną.

Nie wszystkie jaja do jednego koszyka
Stawianie wszystkiego na jedną kartę rzadko jest optymalnym rozwiązaniem. Dobrym przykładem jest tu portfel J. Maliszewskiego, który skoncentrował swoje wysiłki na złocie i nie wyszedł na tym zbyt dobrze. Przeważająca większość uczestników rozprasza swoje portfele, redukując w ten sposób ryzyko potencjalnej wpadki. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, w jaki sposób to robić. Śledząc wyniki uczestników, można stwierdzić, że znacznie lepsze rezultaty przynosi dywersyfikacja instrumentów wewnątrz klas aktywów, a nie samych klas. Innymi słowy, portfele będące mieszanką obligacji czy akcji nie odznaczają się w programie ponadprzeciętnymi wynikami. Takie zrównoważone portfele skonstruowali np. Maciej Bombol i Mariusz Pawlak, ale nie zarobiły one dotychczas tyle, by dać miejsce  wśród liderów. Natomiast przytoczone wcześniej portfele liderów również są często dobrze zdywersyfikowane, ale w ramach jednej klasy aktywów. Eksperci stawiający na akcje, zwykle włączają do portfolio od kilku do kilkunastu spółek, z których nawet jeśli nie każda zarobi, to sumaryczny wynik jest często sowity. Pod tym kątem, warto prześledzić propozycje debiutantów, czyli Tomasza Koraba oraz Sylwii Jaśkiewicz, którym taka strategia zapewniła mocny start w programie.

Uwaga na walutę
Zarządzający nie obawiają się rynków zagranicznych i chętnie tam inwestują. Chociaż ich typy często okazują się dobre, to na ostateczny wynik decydujący wpływ ma jeden z najbardziej zmiennych czynników rynkowych – czyli kurs złotego. Dla osób, które w pełni zaangażowane są na zagranicznych rynkach, oznacza to nierzadko zmianę wyniku o kilka punktów procentowych. Świetnym przykładem jest tu portfel Piotra Greli, w przeważajacej części denominowany w dolarze amerykańskim. Pomimo dobrych typów uczestnika w ciągu ostatnich 12 miesięcy, umocnienie złotego w relacji do dolara zabrało mu z całkowitego wyniku blisko 5 pkt proc. W związku ze sporym ryzykiem, które często nie jest częścią planowanej strategii inwestycyjnej, wielu uczestników decyduje się zabezpieczyć przed wpływem kursu wymiany. Dotyczy to np. Krzysztofa Kołaczyńskiego, który praktycznie w całości inwestuje w fundusze zagraniczne i zabezpiecza portfel kontraktami forward. Dla zwolenników funduszy ponownie wzorcem może być Aleksander Jawień, który intensywnie wykorzystuje jednostki typu PLN-hedged.
 
Inwestorom prawdopodobnie dodaje otuchy fakt, że zarządzający w programie nie są wolni od typowych błędów. Przeważająca większość z nich postępuje jednak według ściśle przemyślanej strategii, która może stanowić wzorzec dla wielu uczestników rynku. Wygrywają ci, którzy potrafią dobrze wytypować instrumenty finansowe oraz kontrolować ryzyko swoich portfeli. Każdy widz może się sporo o inwestycjach nauczyć nie tylko od liderów, ale też od uczestników, którym dotychczas się nie powiodło.