Które dobre praktyki sprawiają najwięcej problemów?

Dobra wiadomość jest taka, że na ponad 3,4 tys. Praktyk możliwych do spełnienia (liczba funduszy razy maksymalnie 5 praktyk) aż 84% jest spełnionych. Pół roku temu było to 64%. Czyli widać ogromny postęp.

Reklama

Od początku projektu najmniej problemów sprawiało wypełnienie Praktyki 5, polegającej na publikowaniu poziomu opłat dla wszystkich jednostek funduszy. Na samym początku była ona zrealizowana przez 92% funduszy, a obecnie dane te są publikowane dla wszystkich możliwych przypadków (100%).

Zapisz się na Newsletter

Bądźmy w kontakcie! Prosto na Twojego maila będziemy wysyłać skrót najważniejszych informacji ze świata finansów, powiadomienia o nowościach rynkowych, najnowsze oceny i raporty oraz codzienne notowania wybranych przez Ciebie funduszy inwestycyjnych.

Zapisz się

Ze szczegółowym harmonogramem przyznawania ocen w poszczególnych obszarach oraz wynikami ostatniego przeglądu można zapoznać się z zakładce Realizacja przez Instytucje.

Na drugim miejscu znalazła się Praktyka 4, dzięki której inwestorzy uzyskują ujednolicony sposób prezentowania stóp zwrotu z funduszy oraz wyników funduszy na tle ich benchmarków. Chodzi o to, żeby dane te przedstawiać w sposób ujednolicony w horyzontach 1,3,12, 36, 60,120 miesięcy oraz od początku roku kalendarzowego. Porównanie stóp zwrotu pomiędzy dwoma funduszami to jeden z wymiarów – drugim jest zestawienie tych wielkości z wynikiem benchmarku – czy indeksu porównawczego, punktu odniesienia. We wrześniu zeszłego roku takie dane publikował zaledwie co trzeci fundusz, obecnie tę Praktykę wypełnia 86% funduszy. Publikowanie tych danych jest szczególnie istotne w przypadku funduszy, które mają benchmarki złożone z kilku indeksów, bądź oparte na indeksach, których dane są trudno dostępne.

Kolejną praktyką, w której widzimy największe postępy, jest Praktyka 2, polegająca na publikowaniu danych o bilansie sprzedaży. Rok temu praktycznie żadna instytucja nie publikowała tych danych, obecnie jest ona wypełniona w 81% przypadków. Według najnowszego przeglądu dla całości swojej oferty funduszy objętych regulacją Praktykę tę wypełniły 23 z 35 instytucji, w tym także dwie instytucje niebędące TFI ale oferujące PPK – Compensa TUnŻ VIG oraz Nationale-Nederlanden PTE​​​​​. Informacje o bilansie sprzedaży mogą mieć dla inwestorów detalicznych istotne znaczenie, mogą pomóc w śledzeniu bieżących tendencji rynkowych i podjęciu indywidualnej decyzji w sposób bardziej świadomy.

I na koniec dwie praktyki, które sprawiają instytucjom najwięcej problemów z publikacją, a które dotyczą budowy portfeli funduszy. Bardziej ogólna jest Praktyka 3. Dzięki niej inwestorzy otrzymują informacje o tym, jakie rodzaje lokat znajdują się obecnie w portfelu funduszu oraz jak wygląda ekspozycja walutowa. Dzięki nim można szybko sprawdzić np. za jaki procent portfela odpowiadają obligacje skarbowe bądź korporacyjne oraz jaka część papierów wartościowych wyceniana jest w obcej walucie. We wrześniu ub. r. takie informacje podawała mniej niż jedna czwarta funduszy, obecnie ponad 78%.

Najniższy współczynnik realizacji ma Praktyka 1, która dotyczy publikacji składów portfeli – czyli szczegółowego zestawienia składników portfeli inwestycyjnych – co najmniej raz na kwartał i w sposób przyjazny dla inwestorów. Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych mają taką możliwość już od 2016 roku, kiedy – dzięki nowelizacji ustawy o funduszach inwestycyjnych – Izba Zarządzających Funduszami i Aktywami opublikowała standard dotyczący publikacji składników lokat funduszy inwestycyjnych. To dlatego już na starcie Dobrych Praktyk tę wypełniał co trzeci fundusz z 9 TFI. Obecnie wypełnia ją 75% funduszy z 22 instytucji (na 35), w tym wśród instytucji niebędących TFI - Compensa. Z drugiej strony wciąż nie wypełnia jej 13 instytucji.

Praktycznie nie ma tygodnia, żebyśmy nie odczuwali, jak ważna jest to Praktyka. Dzięki temu, że coraz więcej instytucji publikuje dane o swoich portfelach, mamy coraz lepszy dostęp do aktualnych danych o składnikach portfeli, a nie opóźnionych o kilka miesięcy. Coraz łatwiej możemy weryfikować, czy dany fundusz posiada ekspozycję na konkretnego emitenta i jak jest ona ujęta w wycenie. Ma to kluczowe znaczenie w okresach, gdy np. emitent papieru korporacyjnego nie reguluje lub występuje ryzyko, że może w terminie nie uregulować zobowiązań z tytułu wyemitowanych instrumentów dłużnych. W przeszłości było wiele takich przypadków: obligacje PBG, GetBacku, Zakładów Mięsnych Kania, PBS Sanok. Gdy dany fundusz nagle zaczyna mocno zyskiwać / albo ponosić straty, możemy łatwo sprawdzić, co za tym stoi i np. oszacować, czy to jest stan tymczasowy. 

Cieszy nas fakt, że Dobre Praktyki Informacyjne nie są tylko pustym hasłem, ale idą za tym realne działania. Z każdym miesiącem mamy dostęp do coraz szerszego zakresu danych, a co za tym idzie, możemy coraz lepiej śledzić nasze inwestycje.