Punkt odniesienia – sprawdź wyniki benchmarku przed zainwestowaniem środków
Bilans sprzedaży funduszu oraz stopa zwrotu benchmarku to dwie z 5 Dobrych Praktyk Informacyjnych, a dokładnie Praktyka nr 2 i nr 4
Zestaw pięciu Dobrych Praktyk Informacyjnych ma na celu zwiększenie przejrzystości rynku funduszy detalicznych w Polsce. Zagadnienia związane z Praktyką 1 oraz 3 przedstawiliśmy w tekście Poznaj skład portfela swojego funduszu. W tym miejscu skupiamy się na dwóch kolejnych.
Reklama
Stosowanie Dobrych Praktyk Informacyjnych przez poszczególne instytucje finansowe w oferowanych przez nie funduszach polega na wdrożeniu określonych rekomendacji w pięciu obszarach komunikacji.
Praktyka 2 – Publikowanie danych o bilansie sprzedaży funduszy (saldo wpłat i wypłat)
Celem Praktyki jest umożliwienie inwestorom dostępu do informacji o bilansie sprzedaży funduszy. Zgodnie z rekomendacją taka praktyka zostanie uznana za wypełnioną, jeśli w łatwo dostępnym miejscu instytucje będą przedstawiały co miesiąc saldo napływu środków do funduszy, czyli tzw. „flowy”. Dopuszczalnym w ramach tej inicjatywy samoregulacji podejściem jest uwzględnianie w tym bilansie również wartości środków, które w trakcie miesiąca przepłynęły z jednego funduszu do drugiego.
Saldo napływu środków może mieć dla inwestorów detalicznych istotne znaczenie, gdyż jest jednym
z czynników determinujących wielkość aktywów funduszu. Każda z osób będzie mogła w ten sposób ocenić niezależnie dynamikę napływu środków do funduszu.
Taka informacja może być pomocna w śledzeniu bieżących tendencji rynkowych i podjęciu indywidualnej decyzji w sposób bardziej świadomy.
Saldo napływu nowych środków jest jednym z czynników determinujących różnicę w wielkości aktywów fundusz na koniec danego miesiąca, w porównaniu z miesiącem wcześniejszym. Drugim jest stopa zwrotu. Zagadnienie prezentowania stóp zwrotu określane jest z kolei w Praktyce 4.
Praktyka 4 – Prezentowanie stóp zwrotu benchmarków
W ramach tej Praktyki weryfikacji będzie podlegać prezentowanie stóp zwrotu benchmarków. Ma to na celu ułatwienie inwestorom indywidualnej oceny efektywności zarządzania środkami w ramach danego produktu na tle ustalonego punktu odniesienia.
Praktyka zostanie uznana za wypełnioną, jeśli w łatwo dostępnym dla inwestorów miejscu zamieszczona będzie informacja o stopie zwrotu benchmarku (bez ujawniania wartości samego benchmarku) i wyniku funduszu w analogicznym okresie.
Weryfikowane będą okresy 1, 3, 12, 36, 60 oraz 120 miesięcy oraz okres od początku roku kalendarzowego. Z Praktyki wyłączone są te fundusze, które nie są zarządzane względem określonego benchmarku. Nie zmienia to jednak faktu, że w ramach tej Praktyki kryterium prezentowania stóp zwrotu funduszu pozostaje w mocy.
Dostęp inwestorów do stopy zwrotu funduszu na tle jego benchmarku może mieć dla inwestorów istotną wartość przy podejmowaniu decyzji o nabyciu jednostek danego funduszu, ułatwiając zbudowanie opinii o danym produkcie.
Publikowanie stóp zwrotu funduszu na tle przyjętego benchmarku jest praktyką stosowaną przez wiele Instytucji. Prezentowanie tych danych w ujednoliconym układzie może ułatwić inwestorom porównywanie kondycji różnych funduszy i odnaleźć się w gąszczu informacji.
Jeśli chodzi o zakres Praktyk, to widoczna jest między nimi siatka powiązań. W przypadku pary Praktyka nr 1 i nr 3 mamy do czynienia z dostępem do odpowiednio składników portfela i agregacji portfela z poziomu typów lokat i ekspozycji walutowej. W tej parze kluczowa jest natomiast informacja o zmianie aktywów i stopie zwrotu.
W ostatecznym rozrachunku wszystkie te elementy budują jedną całość, gdyż przytoczone czynniki przeplatają się ze sobą. Np. informacje udostępniane w ramach Praktyki 3 i Praktyki 4 mogą pozwolić inwestorom na zweryfikowanie czy struktura portfela funduszu koresponduje z jego benchmarkiem.
18.11.2020

Źródło: shutterstock.com
Komentarze mogą dodawać tylko zalogowani użytkownicy.
Przejdź do logowania