Allianz Stabilnego Wzrostu - nowe porządki
Reklama
Dla kogo jest ten fundusz?
To już nie pierwszy rating Allianz Stabilnego Wzrostu, w którym początkowe wiersze traktować będą o zmianach, jakie na przestrzeni minionych miesięcy zaszły w obrębie zarządzania produktem. Warto zacząć od części akcyjnej, nie tylko dlatego, że stanowi ona główny motor napędowy wyników, ale również z uwagi na to, że za sterami pojawiła się ponownie nowa osoba. Jest nią Adam Łukojć, wcześniej menedżer portfeli akcyjnych w Skarbiec TFI. Chociaż obecną funkcję objął dopiero z nadejściem roku 2017 (gwoli ścisłości nie jest ona już współdzielona pomiędzy dwóch zarządzających, o czym pisaliśmy poprzednio), to fakt ten nie pozostaje bez wpływu na ocenę funduszu. Nie chodzi przy tym o samą osobę zarządzającego, lecz również o modyfikację strategii produktu. Trudno nie wspomnieć, że dotąd nie dawała ona najlepszych rezultatów. Fundusz od kilku lat plasował się poniżej mediany, a zakumulowana w ciągu 36 miesięcy strata do średniej sięgnęła prawie -6 pkt proc. Jedną z przyczyn stojących za słabymi wynikami rozwiązania była konstrukcja portfela oparta na dużym zbliżeniu do wzorca (indeksu WIG). Świadczący o tym wskaźnik active shares na poziomie ok. 30% był na przestrzeni ostatnich sprawozdań jednym z najniższych w grupie. Wątek ten ma o tyle istotne znaczenie, że skala podejmowanych zakładów powinna ulec (przynajmniej według deklaracji nowego menedżera) zauważalnemu zwiększeniu. Odchylenia od benchmarku mają nadal mieścić się w dość surowych granicach (ok. +/- 1,5 pkt proc.), ale nie przeszkadza to w osiągnięciu wyższego wymiaru aktywności co do zajmowanych pozycji w akcjach z krajowego parkietu. Chociaż w kontekście zmian w stylu kierowania funduszem można pisać obecnie tylko o większym potencjale do poprawy wyników, a nie już zmaterializowanej modyfikacji na lepsze, osoba nowego menedżera dobrze wpisuje się w nowy charakter produktu. Naturalnie na zderzenie planów z rzeczywistością i weryfikację skuteczności przedsięwziętych kroków trzeba będzie poczekać, ale samą reformę koncepcji należy oceniać pozytywnie. Jeśli chodzi o część dłużną portfela, to pomimo braku zmian na stanowisku jej zarządzającego (Marek Kuczalski), istnieją wątki warte szczególnego podkreślenia. Przede wszystkim w rezultacie zacieśnionej współpracy z Allianz Global Investors oraz PIMCO uwydatniła się rola funduszy tychże marek w przekroju instrumentów dłużnych stosowanych w TFI Allianz Polska. Aby dopatrzeć się tego efektu w portfelu ocenianego produktu, należałoby sięgnąć do listy lokat Allianz Obligacji Korporacyjnych FIZ, którego certyfikaty znajdziemy w sprawozdaniach Allianz Stabilnego Wzrostu. Bez względu jednak na sposób, w jaki fundusze z globalnej oferty grupy Allianz trafiają do portfela krajowego rozwiązania, istotne są skutki, jakie ze sobą niesie możliwość ich wykorzystania. Pozwala ona nie tylko znacznie poszerzyć przestrzeń do wdrażania pomysłów inwestycyjnych, które za pomocą krajowych instrumentów mogłyby być nie tak łatwe w realizacji, ale też niweluje problem niskiej płynności polskiego rynku obligacji korporacyjnych, dla których częściowym zastępstwem są właśnie zagraniczne produkty. Naturalnie portfel dłużny Allianz Stabilnego Wzrostu obejmuje też rodzime papiery korporacyjne, których charakterystyka nie odbiega od tej opisanej w poprzednim ratingu. Marek Kuczalski szuka kompromisu między jakością kredytową emitenta, a rentownością oferowanych przez niego papierów, co z jednej strony daje przewagę nad bardziej defensywnymi rozwiązaniami, ale może też negatywnie przekładać się na wyniki funduszu (jak miało to miejsce w następstwie upadku SK Banku). Niemniej jednak portfel obligacji korporacyjnych, uzupełniony o krajowe papiery skarbowe, tworzy mieszankę , która może służyć nie tylko stabilizacji stóp zwrotu generowanych poprzez inwestycje w akcje, ale i efektywnie je wspomagać. Konkludując, jeśli oprzeć się tylko na historii wyników Allianz Stabilnego Wzrostu, ciężko o optymistyczne podsumowanie. Dopiero grudniowa wartość parametru information ratio, mierzącego efektywność zarządzania w horyzoncie minionych 12 miesięcy, sięgnęła poziomu 3a (w 5-stopniowej skali), wcześniej klasyfikując produkt do tych, o jakości poniżej przeciętnej. Z drugiej jednak strony rok 2017 jest dla funduszu swoistym nowym otwarciem, w związku z którym czynniki wpływające na dotychczasową słabość mogą stracić swoją aktualność. Z tego względu zdecydowaliśmy się przyznać obecnie rozwiązaniu 3 gwiazdki. Oznacza to awans, ale z zaznaczeniem, że zamyka się w kategoriach potencjału, którego prawdziwe oblicze odkryje wstępnie dopiero bieżący rok. Ewa Bartosiak, Marcin Różowski Analizy Online
Komentarze mogą dodawać tylko zalogowani użytkownicy.
Przejdź do logowania