M.Hasenstab: jest zbyt wcześnie, by podejmować dodatkowe ryzyko inwestycyjne

Po czterech miesiącach gospodarczych obostrzeń, rozmrożeń i nawracających problemów na całym świecie, światową gospodarkę niestety nadal wydaje się dzielić wiele miesięcy od zrównoważonego ożywienia. Niesłabnąca determinacja do wznawiania działalności gospodarczej z zachowaniem rozmaitych środków bezpieczeństwa może napawać optymizmem, ale obawy budzą przypadki nawrotu epidemii koronawirusa COVID-19, wymagające przywrócenia obostrzeń. Historie restauracji, które ponownie otworzyły drzwi tylko po to, by zamknąć je na stałe, gdy stwierdzono zakażenie COVID-19 u całego personelu ilustrują problemy, z jakimi zmagają się przedsiębiorcy i zwykli obywatele na całym świecie. Pandemia wciąż trwa, a jej wpływ na nasze gospodarki będzie się utrzymywał aż do jej wygaśnięcia w sposób naturalny lub zwalczenia przy pomocy lekarstwa. Choć w warunkach kryzysu można znaleźć powody do optymizmu, jesteśmy realistami i mamy świadomość, że obecne problemy mogą utrzymać się znacznie dłużej, niż wielu z nas chciałoby zakładać.

Reklama

W połowie 2020 r. wciąż wygląda na to, że jest zbyt wcześnie, by podejmować dodatkowe ryzyko inwestycyjne. Ostatnie wzrosty cen aktywów o wyższym ryzyku najwyraźniej nie doceniają szkód ekonomicznych i ryzyka kolejnych fal zakażeń, które mogą stłumić dynamikę gospodarczą. Ostatnie miesiące przyniosły poprawę niektórych danych ekonomicznych, które jednak odzwierciedlają odbicie po skrajnych wstrząsach w marcu i kwietniu, a nie oznaczają wczesnych sygnałów trendu wzrostowego. Odbicie w kształcie litery „V” jest, według nas, bardzo mało prawdopodobne, zważywszy na skalę spadku zatrudnienia, potężny spadek zagregowanego popytu, ograniczone możliwości wznawiania działalności oraz utrzymujący się szkodliwy wpływ na gospodarkę, którego konsekwencji nie da się zniwelować w krótkiej perspektywie. Spodziewamy się natomiast dłuższego i stopniowego odrabiania strat.

Odbicie w kształcie litery „V” jest, według nas, bardzo mało prawdopodobne (...)

Choć prawdopodobnie odczujemy tak potrzebną falę optymizmu w miesiącach letnich, gdy ludzie odważą się opuścić swoje domy, by cieszyć się słońcem, jeść w plenerze, wspierać ponownie otwarte placówki handlowe i wyjeżdżać na wakacje, realia kryzysu ekonomicznego i zdrowotnego będą jednak wszechobecne. Kilka miesięcy temu mieliśmy nadzieję, że duża liczba nowych wniosków o zasiłek dla bezrobotnych w Stanach Zjednoczonych okaże się zjawiskiem tymczasowym, ale jest coraz większe ryzyko, że wiele zwolnień tymczasowych (sześciomiesięcznych) okaże się zwolnieniami ostatecznymi, gdy spółki będą zawieszać działalność po raz drugi lub tracić wypłacalność. Historia pokazuje, że powrót wskaźników bezrobocia do poziomów sprzed kryzysu wymaga lat (po ogólnoświatowym kryzysie gospodarczym z 2008 r. proces ten trwał ponad sześć lat).

Nagły wzrost liczby przypadków upadłości będzie kolejnym wyzwaniem, jakiemu władze będą musiały stawić czoła. Warunki w obszarze wypłacalności będą się prawdopodobnie pogarszać tak długo, jak długo trwać będzie pandemia i jak długo gospodarki będą odrabiać straty. Działania banków centralnych mające na celu zwiększenie płynności na rynkach finansowych poprzez nadzwyczajną interwencję w obszarze polityki pieniężnej okazały się wprawdzie skuteczne, ale nie zwiększą popytu, nie uzupełnią straconych przychodów i nie rozwiążą problemów z wypłacalnością, a jedynie pogłębią dług. Obawiamy się, że jeżeli pandemia utrzyma się przez sezon letni do miesięcy jesiennych i zimowych, wskaźniki niewypłacalności w biznesie będą się pogarszać z każdym kolejnym miesiącem stłumionej dynamiki działalności gospodarczej.

Obawiamy się, że jeżeli pandemia utrzyma się przez sezon letni do miesięcy jesiennych i zimowych, wskaźniki niewypłacalności w biznesie będą się pogarszać (...)

Złożoność kryzysu dodatkowo pogłębia niepewny stan, w jakim świat znajdował się jeszcze przed pandemią koronawirusa COVID-19. Eskalacja ryzyka geopolitycznego, narastające napięcia handlowe i polaryzacja sceny politycznej sprawiają, że w poszczególnych krajach bardzo trudno o dobrą wolę do rozwiązywania problemów krajowych i międzynarodowych. W Stanach Zjednoczonych, coraz większe podziały w społeczeństwie i polaryzacja sceny politycznej utrudniają wypracowanie spójnego podejścia i kompromisu, by rozwiązać najważniejsze problemy. Tego typu polaryzacja polityczna ma miejsce na całym świecie, co utrudnia opracowanie wspólnych rozwiązań w obliczu najgłębszego kryzysu gospodarczego w powojennej historii.

Co więcej, trendy w kierunku deglobalizacji, które można było zaobserwować jeszcze przed wybuchem pandemii, prawdopodobnie przyspieszą w okresie kryzysu. Podczas gdy władze poszczególnych krajów w coraz większym stopniu koncentrują się na zdrowiu publicznym, bezpieczeństwie narodowym i innych problemach krajowych, zagrożenie dla globalizacji jest spychane na dalszy plan. Nasilające się napięcia handlowe pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Chinami budzą poważne obawy, ale to tylko jeden z wielu przykładów pogarszania stosunków handlowych na całym świecie. Zmiany strukturalne przesuwające środek ciężkości w kierunku krajowej produkcji i regionalnych łańcuchów dostaw miałyby poważne implikacje dla gospodarki światowej i rynków finansowych.

Z inwestycyjnego punktu widzenia, ogólnoświatowy kryzys dzielimy na dwie fazy. Rynki finansowe obecnie przechodzą przez pierwszą fazę kryzysu, charakteryzującą się wydłużonym okresem podwyższonego ryzyka i niepewności oraz prawdopodobieństwem dodatkowych wstrząsów rynkowych, które mogą utrzymywać się przez kilka kwartałów. W drugiej fazie spodziewamy się stopniowej stabilizacji odbicia, a nieco wcześniej okresów dysproporcji w cenach aktywów i atrakcyjnych możliwości inwestycyjnych.

Analogicznie do naszej strategii, którą stosowaliśmy przed globalnym kryzysem finansowym w latach 2008- 2009, a ostatecznie także na etapie wygaszania kryzysu, tym razem także przyjmujemy dwuetapowe podejście inwestycyjne. W fazie pierwszej przyjmujemy w dużej mierze defensywne stanowisko, koncentrując się na większej ekspozycji na aktywa postrzegane jako bezpieczne, obniżaniu ekspozycji na czas trwania instrumentów z niektórych rynków wschodzących, ogólnym zmniejszaniu ryzyka i optymalizacji płynności. W fazie drugiej zamierzamy szukać niedowartościowanych aktywów o wyższym ryzyku, ze szczególnym uwzględnieniem denominowanych w walutach lokalnych obligacji skarbowych o dłuższym czasie trwania, walut z rynków wschodzących i instrumentów kredytowych z różnych sektorów o zaniżonych wycenach.

Ogólnie rzecz biorąc, jesteśmy wciąż przekonani, że tego typu możliwości inwestycyjne ostatecznie pojawią się w fazie drugiej, ale jednocześnie mamy świadomość, że pandemia może utrzymywać się przez wiele kwartałów, odsuwając w czasie moment, w którym będziemy mogli wykorzystać niektóre spośród tych możliwości. Przewidujemy, że odbicie przybierze postać licznych fal wzrostów i korekt na rynkach finansowych, a na zrównoważone ożywienie będziemy musieli poczekać wiele miesięcy. Do tego czasu koncentrujemy się na wartości, jaką dostrzegamy w wybranych obszarach w pierwszej fazie odbicia, w tym na niektórych rynkach wschodzących i postrzeganych jako „bezpieczne przystanie” rynkach rozwiniętych.

Pełen obraz ekonomicznych konsekwencji pandemii oraz czas jej trwania wciąż są bardzo niepewne. Cały czas gromadzimy nowe informacje i wiedzę w warunkach postępującego kryzysu, monitorując stan światowej gospodarki na poziomie poszczególnych krajów, by odkrywać kolejne możliwości, jakie mogą pojawić się w świecie po pandemii. Ostatecznie dotrzemy do wyjścia z obecnego kryzysu.

Zapisz się na Newsletter

Bądźmy w kontakcie! Prosto na Twojego maila będziemy wysyłać skrót najważniejszych informacji ze świata finansów, powiadomienia o nowościach rynkowych, najnowsze oceny i raporty oraz codzienne notowania wybranych przez Ciebie funduszy inwestycyjnych.

Zapisz się