Polityka inwestycyjna w PPK – w co będzie można inwestować?

17 lipca br. opublikowano nową wersję projektu ustawy o pracowniczych planach kapitałowych (PPK). W jednym z ostatnich artykułów przedstawiliśmy wszystkie najważniejsze naszym zdaniem zmiany, jakie znalazły się w tym dokumencie. Dziś bierzemy pod lupę politykę inwestycyjną tzw. funduszy zdefiniowanej daty (FZD), na których będą opierały się PPK.

Reklama

Przypomnijmy, że każda firma zarządzająca (TFI, PTE, czy ubezpieczyciel), która zdecyduje się oferować PPK, będzie musiała tworzyć je w oparciu o wspomniane fundusze zdefiniowanej daty. Polityka inwestycyjna tego typu rozwiązań jest dopasowana do wieku uczestnika, a właściwie do momentu jego zakładanego przejścia na emeryturę. I tak na początku inwestycji najwięcej środków powinno być inwestowane w aktywa zapewniające potencjalnie najwyższy zwrot – np. akcje. Z czasem ich udział powinien maleć na rzecz instrumentów o niższym poziomie ryzyka – np. obligacji skarbowych.

Zapisz się na Newsletter

Bądźmy w kontakcie! Prosto na Twojego maila będziemy wysyłać skrót najważniejszych informacji ze świata finansów, powiadomienia o nowościach rynkowych, najnowsze oceny i raporty oraz codzienne notowania wybranych przez Ciebie funduszy inwestycyjnych.

Zapisz się

Zgodnie z projektem ustawy każda firma powinna mieć co najmniej pięć funduszy zdefiniowanej daty, tak aby oferta uwzględniała „konieczność ograniczania poziomu ryzyka inwestycyjnego w zależności od wieku uczestnika PPK oraz zmieniała się w czasie odpowiednio do zmiany wieku uczestnika PPK tego funduszu”. W uzasadnieniu do nowego projektu ustawy czytamy, że ustawodawca nie narzuca firmom zarządzającym w tej kwestii górnych ograniczeń – dopuszcza się możliwość uruchomienia nawet kilkudziesięciu tego typu produktów.

Proponowane regulacje dokładnie określają minimalny i maksymalny udział poszczególnych klas aktywów w portfelach FZD. Poszczególne poziomy zmieniają się w zależności od tego, ile czasu pozostało do osiągnięcia zdefiniowanej daty. W porównaniu do projektu ustawy z maja pozostały one bez zmian. Opisanych jest pięć podstawowych przedziałów.

Ustawodawca dokładnie określił również z jakich instrumentów i w jakim stopniu mogą korzystać zarządzający funduszami zdefiniowanej daty. Poniższe zapisy pojawiły się dopiero w najnowszej wersji projektu.

W ramach części dłużnej:

• Nie mniej niż 70% wartości aktywów netto może być lokowane w m.in. polskie obligacje skarbowe, obligacje skarbowe krajów Unii Europejskiej (UE), obligacje komunalne, obligacje banków centralnych UE (w tym EBC), a także w depozyty o terminie zapadalności nie dłuższym niż 180 dni.

• Nie więcej niż 30% aktywów netto mogą stanowić pozostałe instrumenty dłużne. Tu znajdzie się miejsce m.in. na obligacje korporacyjne, przy czym papiery, które nie posiadają ratingu inwestycyjnego nie mogą przekraczać 10% portfela.

W ramach części udziałowej:

• Nie mniej niż 50% wartości aktywów netto może być ulokowane w akcje i inne instrumenty udziałowe emitowane przez spółki z WIG20 lub instrumenty pochodne bazujące na akcjach lub tym indeksie.

• Analogicznie jak wyżej, nie mniej niż 20% wartości aktywów netto może być lokowane akcje zagraniczne z krajów OECD (lub instrumenty pochodne bazujące na tych akcjach lub całych indeksach).

• Nie więcej niż 20% wartości aktywów netto może być ulokowane w spółki z mWIG40 i nie więcej niż 10% akcje w pozostałych przedsiębiorstw notowanych na GPW.

Zarówno w przypadku części udziałowej, jak i dłużnej do obliczania udziału poszczególnych lokat uwzględniać będzie się ekspozycję uzyskaną za pośrednictwem instrumentów pochodnych oraz innych funduszy inwestycyjnych.

Jasna stała się również kwestia inwestowania FZD w jednostki (FIO, SFIO) i tytuły uczestnictwa (rozwiązania zagraniczne) innych funduszy. Tworzenie FZD w formule tzw. FOF-ów (ang. fund of funds, FoF) nie będzie możliwe, bowiem ustawodawca wprowadził ograniczenie do maksymalnie 30% wartości aktywów netto na inwestycje w inne fundusze, w tym te będące w ofercie tej samej firmy zarządzającej. Do tego dochodzą kolejne ograniczenia. Jeśli zarządzający FZD będzie chciał zainwestować w fundusz zewnętrzny, koszt całkowity tego rozwiązania obciążający aktywa nie będzie mógł przekraczać 0,3% w skali roku. Ponadto firma, która w ramach FZD będzie lokowała środki w jednostki swoich funduszy nie będzie mogła w ogóle pobierać opłat za zarządzanie w funduszach źródłowych.

W FZD znajdzie się miejsce na inwestycje alternatywne. Do 10% wartości aktywów netto będą mogły stanowić produkty oparte o nieruchomości, fundusze venture capital, private equity i fundusze absolutnej stopy zwrotu. Ustawodawca zwrócił uwagę, że biorąc pod uwagę bardzo długi horyzont inwestycyjny, tego typu instrumenty dadzą możliwość wypracowania potencjalnie wyższej stopy zwrotu i pozwolą na lepszą dywersyfikację portfela.

Identycznie jak w przypadku OFE i PPE, kapitał zgromadzony w ramach FZD może być lokowany w papiery denominowane w walutach obcych, jednak również i tu obowiązuje ograniczenie – łączna wartość tej inwestycji nie może przekraczać 30% aktywów netto.