Obligacje korporacyjne to fundament portfela - zajmują w nim co najmniej 70%. Zarządzający wybiera głównie papiery polskich emitentów (ok. 2/3 portfela) o wysokiej jakości kredytowej. A to oznacza, że na celowniku są przede wszystkim krajowe czempiony - m.in. duże banki, spółki energetyczne i paliwowe. Takie firmy płacą wprawdzie nieco mniejsze odsetki (kupon), ale są za to bezpieczniejsze – ryzyko ich upadłości jest relatywnie mniejsze.
Okazji do zarobku fundusz chętnie szuka też na rynkach zagranicznych, co wyróżnia go na tle rywali. Zarządzający najczęściej sięga po dług z regionu Europy Środkowo-Wschodniej (m.in. węgierskich czy czeskich firm).

Dopełnieniem portfela są obligacje rządowe i depozyty (max. do 30% portfela), pełniące rolę poduszki płynnościowej. W rzeczywistości stanowią one zaledwie kilka procent aktywów netto. Również w tej części portfela znajdziemy niewielki udział zagranicznych obligacji skarbowych, np. węgierskich czy rumuńskich.

Ryzyko inwestycyjne minimalizowane jest przez stosunkowo wysoką dywersyfikację portfela. Dzięki temu problemy jednego emitenta mają niewielki wpływ na wynik funduszu.
Według stanu na koniec września 2023 roku w portfelu znajdowały się papiery blisko 50 różnych emitentów (niektórych po kilka emisji). Jedynie w przypadku 6 z nich ich udział w aktywach nieznacznie przekraczał 5%.

Przy czym warto dodać, że są to emitenci, których wiarygodność kredytową można określić jako relatywnie wysoką: OTP Bank Nyrt, MOL Magyar Olaj-ES Gazipari RT, mBank SA, ACCIONA Financiacion Filiales SA, PKN Orlen, Tauron Polska Energia.

Fundusz ma zróżnicowaną strukturę walutową. Ponad 50% aktywów jest denominowana w euro, co przy pełnym zabezpieczaniu ryzyka walutowego wymiernie zwiększa ich całkowitą rentowność dopóki krótkoterminowe stopy procentowe w Polsce są na wyższym poziomie niż w strefie euro.

Przy zabezpieczaniu PLN do EUR, fundusz uzyskuje punkty swapowe, które wynikają właśnie z różnicy w koszcie pieniądza.
Dodatkowo instrumenty w złotym mają zazwyczaj zmienne oprocentowanie, co oznacza niższe ryzyko stopy procentowej.
W przypadku obligacji denominowanych w walutach innych niż złoty, ze względu na stałe oprocentowanie, bywa ono wyższe.

Perspektywy

Lokalny rynek obligacji korporacyjnych w ostatnich miesiącach wyraźnie nabrał wiatru w żagle. Od czerwca notujemy napływy do funduszy inwestycyjnych, do tego zapadło lub zapada w najbliższym czasie sporo emisji. Na rynku pojawił się popyt na obligacje przedsiębiorstw, widoczny szczególnie w segmencie bezpieczniejszych emitentów, gdzie widać wzrosty cen i spadek marż kredytowych. Ożywienie widzimy także na rynku pierwotnym, gdzie plasowanych jest coraz więcej nowych emisji. Perspektywy na przyszłość w zakresie kształtowania się oprocentowania krajowych obligacji korporacyjnych pozostają relatywnie  korzystne. Co prawda Rada Polityki Pieniężnej już dwukrotnie obniżyła stopy procentowe i spodziewane są kolejne ruchy
w najbliższych miesiącach, jednak patrząc z szerszej perspektywy, należy mimo wszystko uznać obecne poziomy za atrakcyjne. Ostatnio stawkę WIBOR (o którą oparte jest oprocentowanie większości emisji korporacyjnych na polskim rynku) na podobnych poziomach widzieliśmy 15 lat temu.

Obligacje korporacyjne emitentów z regionu Europy centralnej denominowane w twardych walutach od początku roku notują pozytywne stopy zwrotu. Wynika to z odwrócenia części premii związanej z bliskością wojny w Ukrainie. Istnieje tu jeszcze spory potencjał do wzrostów w przypadku zakończenia lub wygasania konfliktu.

Na globalnych rynkach perspektywy również pozostają dobre. Powoli zbliżamy się do końca cyklu zacieśniania polityki monetarnej. Obniżki stóp procentowych, a nawet same oczekiwania luzowania polityki pieniężnej, mogą powodować spadek rentowności, co byłoby dużym wsparciem również dla obligacji korporacyjnych.

Obecna sytuacja gospodarcza oraz geopolityczna wymusza jednak na inwestorach zdecydowanie bardziej selektywne podejście w inwestowaniu.
W środowisku wysokich stóp procentowych oraz prognozowanego spowolnienia gospodarczego rośnie ryzyko bankructw wśród emitentów. Jednak w naszej ocenie najbardziej zagrożone są tutaj mniejsze podmioty
z utrudnionym dostępem do finansowania oraz spółki z wysokim zadłużeniem.

W przypadku dużych spółek, o dobrych fundamentach ryzyko pozostaje umiarkowane. Koszt długu na polskim rynku wraz ze spadkiem stawek WIBOR zaczął już spadać. Z kolei na rynkach globalnych duża część zadłużenia została wyemitowana w latach rekordowo niskich stóp procentowych oraz w oparciu
o stałe kupony, dlatego mimo dużego obecnie wzrostu rentowności, przeciętne koszty obsługi zadłużenia wzrosły do tej pory w dużo mniejszym stopniu.

Patrząc w przyszłość, pozostajemy pozytywnie nastawieni do rynku obligacji korporacyjnych, zarówno krajowego, jak i globalnego. Nominalne rentowności obligacji pozostają powyżej średnich długoterminowych i na poziomach niewidzianych od kryzysu z 2008 roku.

Co prawda historyczne stop zwrotu nie są gwarancją przyszłych, to jednak patrząc wstecz, takie poziomy rentowności, które obserwujemy dzisiaj, poprzedzały solidne wzrosty w kolejnych okresach. Zwracamy jednak uwagę na selektywne podejście, z preferencją w kierunku emitentów lepszej jakości, którzy są bardziej odporni na ryzyka związane z negatywnymi scenariuszami oraz zapewnią lepszą stabilność w niepewnym otoczeniu.